Circulus Latinus Bruxellensis sub auspiciis sodalitatis Melissae necnon fundationis «Humanitas Europae» Bruxellis congregari solet secundo quoque mense, moderante Gaio Licoppe, ad Latinitatem iucunde exercendam.
Saturni die 8 m. Novembris a. 2025
Novem fuimus participes, ac libentissime novum accepimus, Germano-Graecum Bruxellis docentem.
Annula argumentum disputationis proposuit de ‘gratuitate’: si quid gratuitum est, tum nihil valet? Ad rem praeparandam legerat librum Pauli Ariès cui titulus est de ‘gratuitate contra capitalismum’. Viva fuit disputatio, inter quam singuli propriam sententiam et exempla praebere potuerunt, de labore benevolo, de mercibus oblatis, de minuendis inaequalitatibus socialibus, de possessione et ita porro.
Post pausam cafeariam perreximus imagines Titini libri De Templo Solis Latine explicare ac textus in Latinum vertere.
In fine legimus paginam humanistae Iohannis Ludovici Vives a Francisca electam, quae mirum in modum congruebat cum argumento; eam vobis hic proponimus legendam.
Sessione hora sexta perfecta, sex nostrum Latine necnon iucunde cenaverunt in vicina caupona.
Proxima sessio circuli nostri fiet ineunte mense Februario. Interea optime valete!
Iohannes Ludovicus Vives, De subventione pauperum (1526), II, 3
Gratis accepistis, gratis date. (Mt 10, 8)
Ne quis inter pauperes otiosus sit, qui quidem per aetatem aut valetudinem laborare possit; Paulus Apostolus ad Thessalonicenses scribit: Nam cum essemus apud vos, hoc denuntiabamus vobis, quod si quis non vult operari, nec manducet. (...)
Quocirca non patiendum est, quemquam in civitate otiosum vivere, in qua tamquam in domo bene instituta unumquemque decet esse in officio. Prisca sententia est: homines nihil agendo discunt male agere.
Valetudinis habenda ratio et aetatis; sic tamen ne simulatione morbi aut infirmitatis imponant, quod non fit raro, adhibebitur medicorum iudicium, et qui fefellerit, puniatur. Ex mendicis validis, alienigenae remittendi ad suas civitates, quod etiam iure Caesareo cavetur, adiecto viatico, nam inhumanum esset egenum sine viatico in iter mittere, et qui hoc faceret, quid aliud quam iuberet rapere? (...)
Indigenae rogandi an artem norint ullam. Qui nullam norunt, si aetate sunt idonei, edocendi ad quam dicent se maxime propensos, modo liceat; sin secus, ad similem quampiam; ut cui non licebit suere vestes, suat quas caligas nominant; sin est provectior, aut ingenio nimis tardo, facilior aliqua tradatur, denique ea quam nemo non paucis diebus perdiscat, fodere, haurire aquam, baiulare, monotrochon trahere, apparere magistratui, viatorem esse, aliquo proficisci cum litteris aut mandatis, equos agere perpetuarios. (...)
Nec caecos patiar otiosos vel sedere vel obambulare; sunt permulta in quibus se exerceant; alii ad litteras sunt idonei, studeant, in nonnullis horum progressus videmus eruditionis haud paenitendos; alii ad artem musicam, captent, pulsent fides, inflent tibias; alii vertant trusatiles molas; alii trahant torcularia; alii agitent folles in ferrariis officinis; capsulas, cistellas, canistella, caveolas scimus caecos componere; caecae nent, et filum conglomerent; nolint modo desidere, nec opus refugiant, facile in quo sint occupati invenient; segnities et socordia in causa est cur negent se quicquam posse, non corporis vitium; infirmis quoque et senibus suggerantur levia, pro aetate et valetudine, quae operentur; nemo tam est invalidus cui omnino vires desint alicui rei agendae, ita fiet, ut cogitationes et pravi affectus animi, qui otiosis subnascuntur, occupatis et operi intentis cohibeantur.